Παγκόσμια ημέρα ανθρωπίνων δικαιωμάτων σήμερα.

Ένα όραμα για έναν κόσμο πιο δίκαιο, με διασφαλισμένα τα αγαθά της ειρήνης, της ελευθερίας, της ισότητας. Με τα έθνη αδελφωμένα, με τον σεβασμό όλων προς όλους, ως υπέρτατη αξία ανθρωπιάς. Με τα παιδιά όλου του κόσμου να ελπίζουν και να προσδοκούν σ' ένα μέλλον που θα παρέχει ευκαιρίες ζωής με αξιοπρέπεια, χωρίς φόβο ή όποιας μορφής δουλεία.

Άραγε, πόση αλήθεια υπάρχει σε όλες αυτές τις προσδοκίες σήμερα, που ακόμη υπάρχουν χώρες που ταλανίζονται από τυραννικά καθεστώτα, παιδιά που πεινούν, οικογένειες που ξεριζώνονται βιώνοντας το προσφυγικό δράμα;  

Ας ελπίσουμε ότι με αφορμή την παγκόσμια πανδημία, που ίσως ήρθε για μας υπενθυμίσει ότι ένας ιός δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους σε φτωχούς και πλούσιους, δεν αναγνωρίζει αξιώματα ή τόπους διαμονής, να λάβουμε όλοι το μήνυμα, ώστε τα ανθρώπινα δικαιώματα να αποκτήσουν πιο γερά θεμέλια, με περισσότερη συνείδηση.